فانوس

اجتماع امروز با اوضاع نابسامانی که به خود گرفته است توجیه گر بسیار از کارهایی شده است که در ناپسندی آن شکی نیست و مانند بشر منقطع از آسمان ، یله و رها عمل می­کنیم. از فعالیت شخصی گرفته تا رفتار اجتماعی همه خالی از نیتمندی و قرب الهی است. روزی عالم بزرگواری بر سر منبر رفت و با صدای بلند گفت ای مردم همه، شما را به توحید و یگانه پرستی دعوت می­کنند، امروز من شما را به شرک دعوت می­کنم . هر کاری که انجام می­دهیم خدا را هم در آن شریک قرار دهیم.

حال ما نیز چنین است. بیائید کمی خدا را در نظر بیاوریم و دست از کارهایی که نارضایتی او را منجر می­شود ترک کنیم.

یکی از دوستان برای توجیه یکی از گناهانی که شاید درجامعه امروز بین جوانان ما شیوع پیدا کرده است توجیه می­آورد که چاره­ای جز این نیست و ما نمی­توانیم به جوانان بگوئیم که تقوی داشته باشید! و چشم گوش خود را در برابر معاصی ببندید! وقتی به جامعه امروز نگاه می­کنیم، می­بینیم که چنین است به عبارتی ما در مقام تصمیم گیری و سیاستگذاری اجتماعی نمی­توانیم تنها به عامل درونی افراد (تقوی) قناعت کنیم چرا که هر نیازی باید در خارج رفع شود . پس علاوه بر دعوت علمای دینی نسبت به کف نفس و خویشتنداری باید طوری عمل شود که شرایط خالی از فساد شود و راهکارهای درست برای رفع نیاز وجود داشته باشد. اما از جنبه شخصی و در مقام عمل به عنوان یک جوان هیچگاه توجیه پذیر نیست که برای خود گناهی را توجیه کنیم و بگوییم چون این عمل فراگیر است و یا اینکه جامعه شرایط را برای من مهیا نکرده است پس من خودم را آلوده کنم.

در جامعه امروز و در تاریخ همیشه کسانی هستند و بوده­اند که حجت را بر ما تمام کرده­اند ، یعنی آنها با قرارگرفتن در شرایط شبیه ما و یا حتی بدتر از آن با خویشتنداری، رضای الهی را کسب کرده­اند و دامن خود را از آلودگی حفظ کرده­اند. تدین و دینداری به این نیست که تا جایی که به نفع ماست معتقد باشیم ولی همین که کمی سخت میشود و باید لحظه­ای هوای خود را کنار بگذاریم ، هزاران توجیه بیاوریم که نمیشود. آری سخت است و به همین دلیل جهاد با نفس و خواسته­ها و هواهای نفسانی را جهاد اکبر نامیده­اند. این جهاد از کارزار در میدان جنگ بسیار سخت­تر است . شکست در این جنگ به کشته شدن نیست بلکه اسارت شیطان که بدر آمدن از انسانیت است بدترین شکست­هاست. شیطان به دنبال اسیر گرفتن است و آنگاه با در دست گرفتن افسار انسانهای گنه­کار و نشستن بر گردن افراد آنها را به سوی جهنم می­کشاند. پیروز کسی است که نفس را قبل از اسارت بکشد. چرا که نفس مرده بدرد شیطان نمی­خورد. ابتدای کار پیروزی محال به نظر می­رسد ولی مهم این است که انسان خودش را به اسارت نسپارد و از شکست­های پی در پی مأیوس نشود و دوباره برگردد و جهاد را ادامه دهد. آنقدر مقاومت کند که در نهایت به فضل الهی پیروز شود.

خدایا جوانان ما را از آسیب­ها حفظ بفرما!